Klasyka jazdy terenowej w żółtych jak Pikachu barwach. DR-Z 400 pojawiła się na rynku w 2000 roku jako następca wysłużonej w latach 90' DR350. Nowa linia produktów różniła się przede wszystkim większą pojemnością silnika, zmienionym układem rozrządu z OHC na DOHC, mokrym sprzęgłem zamiast suchego. Dokonano liftingu owiewek i zwiększono zbiornik paliwa do 10 L. DR-Z 400 mocą zbliżona była do swojego poprzednika, za to dysponowała mniejszą masa i większa wydajnością. Mogła śmiało konkurować ze swoim zielonym odpowiednikiem - Kawasaki KLX 400.
Pierwsza wersja Suzuki DR-Z 400 odpalana była "z kopa". Szybko to zmieniono wraz z kolejną wersją - DR-Z 400E (starter elektryczny). Są to maszyny przeznaczone do jazdy po torze i bezdrożach, nie posiadają homologacji do jazdy po drogach publiczncyh. Do ruchu drogowego przeznaczona jest wersja DR-Z 400S (Street) - wyposażona jest w lampę przednią i tylną, kierunkowskazy, uchwyt na tablicę rejestracyjną oraz lusterka.
W roku 2005 zadebiutowała wersja supermoto: DR-Z 400SM (SuperMotard), która różni się przede wszystkim ogumieniem. W tej wersji zamontowano drogowe, sportowe opony Dunlopa umieszczone w czarnych felgach z aluminium. Tarcza hamulcowa z przodu została zastąpiona większą - 310 milimetrową.
DR-Z 400S zyskały popularność jako motocykle podwójnego przeznaczenia: maszyna spisuje się równie dobrze na drodze, jak i w terenie. Motocykl doceniany jest za wytrzymały silnik, wysokiej jakości elastyczne owiewki, i dobre zawieszenie. W jeździe offroadowej przeszkadzać może zbyt miękkie siedzenie, sprawiające podczas zjazdów wrażenie zsuwania się z siedzenia przez zawodnika.
Seria DR-Z kontynuowana jest przez Suzuki do dziś.
