MV Agusta Dragster 800 RR (2014)


Włoskie arcydzieła - motocykle MV Agusta

Marka MV Agusta zawdzięcza swoją renomę ponadprzeciętnemu stylowi swoich motocykli - serie F zaprojektowane zostały przez ludzi z Cagiva Research Center w San Marino, jednego z najważniejszych punktów na mapie włoskiego przemysłu motocyklowego, którego legendę tworzyły takie osobistości jak Tamburini, Bianchi, czy Morri. Stając w 1997 roku przed wyborem czy sięgnąć po technologię japońską, czy rozwijać własną Włosi zdecydowali się zaprojektować własne, nowe silniki - trzy- i czterocylindrowe, rzędowe, z unikatowymi innowacjami.

Serie F i Brutale od MV Agusty to zgodnie z zamiarem twórców prawdziwe dzieła sztuki, nowoczesne symfonie w świecie motocykli.

Produkcja nowych modeli była dla firmy prawdziwą rewolucją - zmodernizowano zakład w Shiranna, przeorganizowano cały cykl produkcyjny, zainwestowano w nowe technologie. 16 września 1997 roku na targach motoryzacyjnych w Mediolanie zaprezentowano prototyp zupełnie nowej MV Agusta F4 - przedmiot pożądania każdego motocyklisty. W pierwszej kolejności w 1999 roku wypuszczono limitowaną serię 300 motocykli z nadwoziem z włókna węglowego i częściami z magnezu. MV Agusta F4 Gold Series (Oro) kosztowała 68 milionów lirów, czyli w przeliczeniu 35 tys euro. Dopiero później pojawiła się wersja podstawowa o połowę tańsza. Znakiem rozpoznawczym motocykli MV Agusty stał się układ wydechowy, który przywodził na myśl piszczałki organów kościelnych. W myśl projektantów motocykl miał być dziełem sztuki, symfonią w świecie motocykli.

MV Agusta F4 był rozchwytywany przez zamożnych miłośników motocyklizmu i celebrytów z całego świata. Gold Series trafiła między innymi do takich osób, jak król Hiszpanii Juan Carlos, Tom Cruise, Michael Schumacher, Angelina Jolie, Brad Pitt i piłkarze włoskiej reprezentacji, która zdobyła Mistrzostwo Świata w 2006. W 2001 pojawiły się pierwsze F4 w wersji naked - Brutale. Od tamtego czasu seria przechodziła wiele modyfikacji, pojawiały się modele z kolejnymi pojemnościami silnika (niektóre dość niestandardowe), liczne wersje od S (street), R (racing), aż do limitowanych Oro i RR.

Zaawansowana elektronika, oszałamiający wygląd i osiągi na granicy szaleństwa...

Kolejnym wzbogaceniem oferty MV Agusty stały się silniki trzycylindrowe - min. MV Agusta F3 675 i Brutale 675 z 2012 roku, który był dużo lżejszy od swojego większego  brata. W 2013 kolejna pojemność - 800, podobnie doczekała się wersji w owiewkach i bez, a także pojawiły się dwa potężne motocykle F4 1000 i Brutale 1090. Wreszcie w 2014 pokazano MV Agusta Dragster 800 RR - zapierający dech w piersi motocykl o niesamowitym stylu - prawdziwa esencja nakeda.

MV Agusta Dragster 800 RR

Podwójne RR na końcu nazwy świadczy, że mamy do czynienia z nieobliczalnym motocyklem w limitowanym nakładzie. Dragster jest bezczelnie piękny. Trzeba przyznać, że sam jego widok potrafi wzniecić entuzjazm i spowodować szybsze bicie serca. Dragster to tradycyjnie najnowocześniejsze komponenty i osiągi na granicy szaleństwa - czysta nieobliczalność.

Serce motocykla to 52 kilogramowy silnik, trzycylindrowa włoska konstrukcja, jedna z bardziej innowacyjnych w świecie trójcylindrowców.  Podczas gdy na niskich silnik motocykla zachowuje się bardzo liniowo, to przy wysokich następuje prawdziwa eksplozja mocy. Silnik osiąga swoją moc maksymalną (140 KM) przy bardzo wysokich obrotach - 13.100 rpm. Większa moc i podniesiony moment obrotowy w stosunku do poprzedniego Dragstera udowadniają, że ten motocykl nie bez powodu promowany jest jako znaczący krok naprzód w historii serii.

"Nieobliczalność" - drugie imię Brutale

Elektronika to zaawansowana kontrola silnika, ośmio-poziomowa kontrola trakcji i trzy dostępne pre-sety dostosowujące osiągi i reakcje przepustnicy w zależności od warunków i trasy: Sport, Normal oraz Rain. Dodatkowo Dragster 800 RR posiada Quickshifter EAS 2.0, czyli oferuje możliwość błyskawicznego wbijania i zbijania biegów bez potrzeby użycia sprzęgła. Żeby dopełnić obraz motocykla należy wspomnieć o genialnie wyglądających szprychowych kołach, grubej oponie z tyłu (200) Pirelli Diablo Rosso II, oraz amortyzatorze kierownicy CRC, który można modyfikować w zależności od potrzeb i upodobań motocyklisty.